یأس مبهم

یادمه قبلاً عصرای جمعه که میشد اونقدر دلم میگرفت که حتماً آپ میکردم، ولی این روزا همش شده مثل عصر جمعه، جمعه ها دیگه سایشون روی سر همه روزا افتاده، به قول خسرو شکیبایی «چرا شما جوونا همه غلطی میکنین، ولی تا مثل خر به گل میتپین میگین خدا… بعدم یه پس گردنی میخورین و از اونور می افتید» خدایش بیامرزد… نمیخوام شکر به جا نیارم ولی روزای خوبی نیست این روزا… روزایی که هر چی بیشتر میفهمی چی هستی، کی هستی، کی دور و برت بوده، چی داری و کجا هستی بیشتر آتیشت میزنه…  این روزا بیشتر فهمیدم زندگی مثل یه سیگار روشن میمونه، یه کامش تلخه و یکی شیرین، ولی وای به وقتی که بفهمی، اون کام های شیرین هم تلخ بوده و تلخ…. اونجاس که تلخی رخنه میکنه روی چهرت، روی زندگیت، و اونجاس که واسه همه تلخ میشی… و توی آینه چیزی جز یاس مبهم چشمات نمیبینی… همین و بس